Benvido á casa!

por


Don Bosco en Compostela
22 e 23 de maio de 2012

Eran as cinco menos cuarto da tarde do martes 22 de maio cando as campás da catedral empezaban a repicar a gloria transmitindo a súa alegría a toda a cidade. Procedente de Castrelo (Cambados) Don Bosco peregrinaba á tumba do Apóstolo para agradecer o don da fe, e -cal novo Santiago- para alentar  aos ‘peregrinos’ que continúan a súa misión.

Don Bosco chegou á Praza da Quintana desde a que os salesianos presentes acompañárono á porta do Perdón (Pratarías) onde o estaban esperando o Señor Arcebispo, unha nutrida representación do cabildo catedralicio, outros presbíteros e o alcalde da cidade. O cortexo entrou á catedral e acompañado polas notas que daba o monumental órgano, dirixiuse pola nave lateral até o Pórtico da Gloria, desde o que iniciou o seu itinerario cara ao Altar Maior.

A Celebración da Palabra foi testemuña da desapropiación…; Don Bosco non é dos salesianos, é da Igrexa, -repetían varias voces-. Salesianos, mozos e membros da Familia Salesiana tamén tiveron oportunidade de agradecer a Don Bosco a súa chegada á cidade. Un entrañable Julián Barrio deu a benvida a Don Bosco á catedral, lembrounos o don da común vocación á santidade e agradeceu o testemuño e a colaboración misioneira da Familia Salesiana na arquidiocese. Trala homilía e a oración dos fieis, o botafumeiro honrou tamén ao apóstolo da mocidade, mentres soaba o himno ao apóstolo Santiago. O Señor Inspector, emocionadamente, interveu pondo a Don Bosco as palabras de ruborizo agradecido polas atencións e afecto mostrado en tal benvida.

A bendición do señor arcebispo e o “Cantemos hermanos” deron paso á saída procesional de despedida na calor do prolongado aplauso espontáneo que ía levantando Don Bosco ao seu paso pola catedral.

Logo da catedral, Don Bosco foi a onde lle gustaba estar, ao patio do seu Oratorio. No Centro Xuvenil Don Bosco esperábano os nenos, os animadores, os veciños e os membros da Familia Salesiana que tamén o acompañaran na celebración precedente. Globos, confetti, foguetes, pancarta de ‘Benvido Don Bosco!!!’,… dicíannos que estabamos noutro ambiente. A campá de San Antoniño tamén tocou e o director da obra explicou o sentido desta visita de Don Bosco e a importancia do seu paso polo patio, polo patio do Centro Xuvenil que é a súa casa. ‘Grazas por crer en nós e vira ou noso encontro’ foron as palabras que repetimos en varias ocasións para agradecer a Don Bosco a súa visita. A foto de familia baixo o sol que nos acompañou durante a xornada deu paso ao traslado procesional da Urna coa reliquia de Don Bosco áIgrexa Conventual das Madres Dominicas de Belvís.
Co alegre balbordo das festas o traslado procesional chegou ao templo conventual das Nais Dominicas, que estaban a esperar; repicando tamén á gloria as súas campás mentres Don Bosco ingresaba no templo namentres se entoaba, para que todos cantasemos ‘Hoy Señor te damos gracias’. Membros da Familia Salesiana, seminaristas, presbíteros, diáconos, relixiosos e relixiosas, seglares… acompañaran a procesión e querían neste instante un momento de oración persoal ante Don Bosco. A hora e media que precedeu á celebración da eucaristía foi un continuo discorrer de xente que chegaba, achegábase, sentaba, rezaba…
Ás oito e media da tarde daba comezo a eucaristía, votiva de san Juan Bosco, presidida polo Señor Inspector. Unha vintena de presbíteros concelebrantes, a comunidade dominica e unha igrexa abarrotado de xente e animada por un coro, milagre de comuñón de Don Bosco, foron os elementos contextuales para facer memoria agradecida daquel que acolleu o don de ser pastor dos mozos. Representación de moitas realidades eclesiais, participación festiva, espiritualidade pascual… respiráronse durante toda a celebración eucarística.
Rematada a celebración de eucaristía, e tido un tempo para ultimar os preparativos, ao redor das dez e media daba comezo a ‘Vixilia de oración con Don Bosco’. Novamente desbordados pola inxente participación, a Vixilia pretendía, nunha cidade que pode coñecer pouco a Don Bosco, axudar a rezar coa espiritualidade de Don Bosco, agradecendo a Deus o gran don que nos fixo con el. Por iso, a oración discorreu desde o mirar cos ollos de Don Bosco para iluminar a nosa vida desde Deus como el; ao achegarnos á súa Urna para confiarlle as inquietudes do noso corazón e recibir a súa ‘palabriña ao oído’; para deixarnos comprometer no traballo do Reino como o fixeron as súas mans. As sentidas boas noites do director e o petisco de confraternidade que seguiu á vixilia puxeron de manifesto, novamente, a gran capacidade de convocatoria que Don Bosco segue tendo.
As Madres Dominicas urxíronnos a saír da igrexa, tamén elas querían achegarse a Don Bosco…
A mañá do día vinte e tres, véspera de María Auxiliadora, cando se abriron as portas da igrexa ás sete e media da mañá, xa había xente esperando. A celebración de laudes, presidida polo Inspector e cunha sinxela homilía sobre o itinerario espiritual mariano de Don Bosco, estivo moi concorrida (máis dun cento de persoas). Logo da oración matutina, o director da comunidade de Santiago fixo entrega simbólica da Urna de Don Bosco ao director da comunidade de Vigo, que se desprazou até a cidade para recibilo. Soando os acordes do órgano do convento e as campás, Don Bosco saíu do templo, atravesou o ‘túnel do Portal’ e subiu ao furgón que o trasladaba a Vigo a celebrar a festa de María Auxiliadora.

Grazas Don Bosco por seguir sendo peregrino!

Segundo Cousido SDB

También te puede interesar

Deja un comentario